Κινητικότητα στο Κυπριακό, του Ιωάννη Μιχαλέτου

Μεγάλες προκλήσεις για Λευκωσία και Αθήνα

Εντείνονται κυρίως στο διεθνή Τύπο οι αναφορές ότι η επερχόμενη Γ.Σ. του ΟΗΕ σε περίπου 45 μέρες θα επιφέρει νέα προσπάθεια επαναφοράς ενός σχεδίου επίλυσης του Κυπριακού που δεν θα διαφέρει πολύ από προηγούμενα, -βλέπε σχέδιο Ανάν. 




Ουσιαστικά δηλαδή κατάλυση της Κυριακής δημοκρατίας και έμμεση αλλά ηχηρή επιβράβευση της Τουρκικής εισβολής του 1974. Σε αυτό το πλαίσιο μάλλον εντάσσονται και επιθέσεις εις βάρος της Κυπριακής Προεδρίας αλλά και "ατυχείς" δηλώσεις γνωστών παραγόντων τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Κύπρο που πλειοδοτούν υπέρ μιας Ελληνικής υποχώρησης έναντι των Τουρκικών αξιώσεων.




Ο Κωνσταντινος Γρίβας σε πρόσφατη παρέμβαση του κρούει  το κώδωνα του κινδύνου, αναφέροντας "Η εξάλειψη της Κύπρου ως κρατική οντότητα και η μετατροπή της σε γεωπολιτικό φάντασμα, οδηγεί αναπότρεπτα στο επόμενο βήμα, της μειωμένης κυριαρχίας της Ελλάδας σε περιοχές όπως το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου".

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μια στρατηγική  της Αθήνας που μέσω υποχωρητικότητας θα προσπαθήσει να "λύσει" χρόνια θέματα θα επιφέρει νέες εν συνεχεία παραχωρήσεις με τελική κατάληξη την γεωπολιτική έκλειψη της Ελλάδος και εν συνεχεία της δορυφοριοποιηση της. 


Οι προθέσεις δε της Τουρκικής πλευράς είναι αναλλοίωτες και μόνο επιμέρους τακτικές αλλάζουν. 
Την ίδια στιγμή στον ΟΗΕ επιδιώκουν την επανέναρξη των συνομιλιών από το σημείο που είχαν τερματιστεί τον Ιούλιο του 2017 στο Κραν Μοντανά για να προωθηθεί και πάλι ένα νέο σχέδιο «Ανάν».


Ένα σχέδιο «Ανάν» το οποίο ουσιαστικά καταλύει την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία δεν θα έχει πραγματική υπόσταση εάν οι Τούρκοι δεν δεχθούν από την αρχή την κατάργηση των εγγυήσεων, την αποχώρηση του τουρκικού κατοχικού Στρατού και την αποδοχή της αρχής της πλειοψηφίας, δηλαδή να μην μπορούν οι Τουρκοκύπριοι να ασκούν βέτο στις αποφάσεις της ελληνοκυπριακής προεδρίας.


Στον ΟΗΕ επιχειρούν την επανέναρξη των συνομιλιών, με την Άγκυρα να προσποιείται ότι δεν θέλει για να αναγκάσουν τους πάντες να δεχτούν και την παραμονή του κατοχικού Στρατού και την συνέχιση των εγγυήσεων και την μη αποδοχή της αρχής της πλειοψηφίας ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο κρατικό μόρφωμα υπό τον πλήρη έλεγχο της Άγκυρας.


Σε γενικότερο πλαίσιο έχουμε τον στρατηγικό ελιγμό της Άγκυρας να καταστεί περιφερειακή δύναμη αντλώντας -εις βάρος του Ελληνισμού- ανταλλάγματα από όλες τις Δυνάμεις. Πρόκειται για εξαιρετικά κρίσιμη φάση διότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων "ουδέν λάθος αναγνωρίζεται". Μετά την συμφωνία για το λεγόμενο "Μακεδονικό" και τις απόπειρες διπλωματικού εξευμενισμού των Τιράνων εις βάρος της Ελλάδος, τυχόν παραχωρήσεις και εν ευθέτω χρόνω κατάλυση της Δημοκρατίας της Κύπρου θα έχει ολέθριες μακροχρόνιες και μη αναστρέψιμες συνέπειες για όλη τη στρατηγική της Ελλάδος τα τελευταία 200 έτη, ενώ σε ότι αφορά τη Κύπρο μπορεί να αποτελέσει και αιτία δημογραφικής κατάρρευσης της Ελληνικότητας της Νήσου με καταστροφικές μακροιστορικές συνέπειες. 


Συνεπώς πρώτα από όλα χρειάζεται συνεννόηση σε ύψιστο πολιτικό επίπεδο μεταξύ Κύπρου-Ελλάδος, σύμπνοια εντός των κρατών και σαφέστατη διπλωματική κινητοποίηση σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη. 


Η όλη ανθρωπότητα εξάλλου μπαίνει σταδιακά σε μια μέγγενη εντονότατων συγκρούσεων που εξαπλώνεται με κυματοειδή ροή από το 2001 και ύστερα και θα καταλήξει σε πολύ μεγάλες γεωπολιτικές ανατροπές. Η "ειρηνική περίοδος" από τα μέσα του 20ου αιώνα έως τις μέρες μας κατά πάσα πιθανότητα δεν θα διαρκέσει επί μακρόν.