Ένταξη Αλβανίας στην Ε.Ε. ; Του Ιωάννη Μιχαλέτου

Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι θα καθυστέρηση η τελική ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ λόγω κυρίως αντιδράσεων από τα κράτη της Γαλλίας, Γερμανίας αλλά και Ολλανδίας. Το ίδιο αφορά και τα υπόλοιπα Δυτικά Βαλκάνια.

Αυτό δίνει επιπλέον χρόνο στην Ελληνική διπλωματία να ξεδιαλύνει τις αρνητικές επιπτώσεις μιας τέτοιας ένταξης καθότι η Αλβανία ειδικότερα και αντιμετωπίζει σοβαρότατα εσωτερικά προβλήματα αλλά και δημιουργεί επιπλέον σε γείτονες και ειδικότερα στην Ελλάδα.






Πρόσφατη ανάλυση του Βασίλη Σκουρή αναφέρει χαρακτηριστικά περί της Μεγάλης Αλβανίας: "Την κατάργηση των συνόρων εντός των επόμενων μηνών μεταξύ της Αλβανίας και του Κοσόβου προωθούν ο Έντι Ράμα και ο Χασίμ Θάτσι.

Στη συνάντηση μάλιστα που είχαν στο περιθώριο της «Διαδικασίας Μπρντο-Μπριούνι» οι δυο πρωθυπουργοί αποφάσισαν μάλιστα να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες ενέργειες προς την κατεύθυνση αυτή. «Συζητήσαμε με τον Έντι Ράμα την …αφαίρεση των συνόρων μεταξύ Αλβανίας και Κοσόβου» δήλωσε μάλιστα χαρακτηριστικά σε αλβανικό μέσο ο Πρόεδρος του Κοσυφοπεδίου Χ. Θάτσι, ενώ συμπαρατάχθηκε με τις Ηνωμένες Πολιτείες που τάσσονται υπέρ της τροποποίησης των συνόρων μεταξύ Κοσόβου και Σερβίας, τονίζοντας ότι δεν πρέπει να υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» στον διάλογο μεταξύ του Βελιγραδίου και της Πρίστινα."


Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με πάμπολλες τυπικές αλλά και άτυπες όσο όμως και ουσιαστικές ενέργειες να αποσπαστούν τμήματα της Βόρειας Μακεδονίας αλλά και του Μαυροβουνίου υπέρ μιας μεγάλης Αλβανίας, πρέπει να ανησυχούν ιδιαίτερα την Αθήνα για τη σταθερότητα στα Βαλκάνια.


Οι Αλβανοτσάμηδες της Ένωσης ‘τσαμουριά’ πραγματοποίησαν πρόσφατα εκδήλωση στη μνήμη του Ιταλού στρατηγού Ενρίκο Τελλίνι, ο οποίος υπερασπίστηκε τα Αλβανο-ελληνικά  σύνορα, κατά τα έτη 1922-1923, τα οποία σύμφωνα με αυτόν έπρεπε να  πάνε κάτω από τα Ιωάννινα.

Στην εκδήλωση συμμετείχε ο πρόεδρος του κόμματος των Αλβανοτσάμηδων Σπετίμ Ιντρίζι ο οποίος δήλωσε ότι η περιοχή νότια των Ιωαννίνων είναι «αλβανική γη».

Ταυτοχρόνως ο Δήμαρχος των Τιράνων Εριόν Βελιάι, αποφάσισε η πλατεία στη νέα λεωφόρο της πόλης να πάρει το όνομα «Τσαμουριά»/ «Chameria»»Συνεργάτης του δημάρχου των Τιράνων είναι η αντιδήμαρχος Βιόλτσα Μπράχο, πρώην μεγαλοστέλεχος του Σπετίμ Ιντρίζι, του κόμματος των Αλβανοτσάμηδων, το οποίο έχει προσχωρήσει στο κόμμα του Ράμα. Ακριβώς την ίδια περίοδο σε παρέλαση Αλβανών κοινοτήτων στη Νέα Υόρκη ακούστηκαν πλείστα υβριστικά μηνύματα εις βάρος της Ελλάδος ενώ είναι κυριολεκτικά εκατοντάδες οι προκλήσεις, κυρίως από το 2006 και μετέπειτα με επίκεντρο το λεγόμενο Τσάμικο ζήτημα. 



Το θέμα του Αλβανικού οργανωμένου εγκλήματος επιπροσθέτως ανησυχεί ολόκληρη την ΕΕ, τη στιγμή που αποκαλύπτεται ότι άτομα του υποκόσμου και κατά συρροή δολοφόνοι παίρνουν τηλέφωνα κυβερνητικούς αξιωματούχους και τους δίνουν εντολές. Αυτό δεν γίνετε ούτε στο Μεξικό.



Ουσιαστικά εάν και το Αλβανικό κράτος και ενδεχομένως το Κόσοβο , δεν αποτελούν απειλή για την Ελλάδα σε στρατιωτικό επίπεδο, η ύπαρξη ενός γιγαντιαίου εγκληματικού συνδικάτου με απαρχή Βορείως των συνόρων μας, πρέπει να ανησυχεί τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και στο απώτερο μέλλον. Η Αλβανική Μαφία είναι ένας αστάθμητος παράγοντας για τον οποίο δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής καμία ενδελεχής έρευνα τουλάχιστον στην Ελλάδα και φυσικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς. Το μεγαλύτερο ζήτημα σε πανευρωπαικό επίπεδο εντοπίζεται στις Βρυξελλες, την Αμβέρσα, το Παρίσι, τη πεδιάδα του Ρήνου -Γερμανία, Ζυρίχη, Κοπεγχάγη, Άμστερνταμ, Αθήνα, Βόρεια Ιταλία με ηγετική συμμετοχή αυτών των εγκληματικών ομάδων στη διακίνηση ναρκωτικών , όπλων και ανθρώπων. 




Οι οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες στις Αλβανικές κοινότητες  απολαμβάνουν άρρητη κοινωνική στήριξη πέρα από την πλέον προφανή πολιτική συμμετοχή.Υφίσταται μακραίωνη παράδοση των Αλβανών από αρχαιοτάτων χρόνων στη διεξαγωγή συστηματικών και πολύχρονων οργανωμένων εγκληματικών δραστηριοτήτων


Π.χ 

-Ιλλύριοι πειρατές & ληστές

-Σώματα ατάκτων τόσο επί Ρωμαικής-Ανατολικό-Ρωμαικής Βυζαντινής όσο και Οθωμανικής περιόδου-που δρούσαν με ποσοστά επί των λεηλατηθέντων

-Παραστρατιωτικά σώματα στην υπηρεσία Φράγκων, Ιταλών και Γερμανών

-Ομάδες για "μαύρες επιχειρήσεις" την περίοδο του Τίτο

- Πλέον και μισθοφόροι-Τζιχαντιστές 

Τα παραπάνω  δεν οφείλονται σε "μεταφυσικούς" παράγοντες αλλά στην ορεσίβια φύση της χώρας και τη σχετική απομόνωσή της από μεγάλα εμπορικά, αγροτικά και βιομηχανικά κέντρα στην Ευρώπη. Εάν μην ξεχνούμε ότι το έθνος των Ελβετών ήταν μέχρι το 18 αιώνα έθνος μισθοφόρων και μεταναστών που οι γενικότερες ισορροπίες δυνάμεων το έκαναν ουδέτερο έδαφος. Παρόλα αυτά οι Ελβετοί εάν και ορεσίβιοι ήταν πάντοτε στο σταυροδρόμι των πανευρωπαικών εμπορικών δικτύων όπως και στενά συνδεδεμένοι με τα ιστορικά και λίαν ανεπτυγμένα αστικά κέντρα της νότια Γερμανίας, Βόρειας Ιταλίας, κ.α. Ως εκ τούτου εάν και φαινομενικά ορεσίβιοι, μπόρεσαν να διαμορφωθούν σε υπόδειγμα αξιοπιστίας και υψηλής διαχείρισης των κεφαλαίων τρίτων.



Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, οργανώσεις Τσάμηδων χρησιμοποιούνταν από τα Τίρανα σε περιόδους κρίσης με την Ελλάδα, ως ένας ελάχιστος μοχλός πίεσης με πενιχρά αποτελέσματα, αφού πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει τελεσιδικήσει με τον πλέον αρμόδιο και επίσημο τρόπο από τα μέσα της δεκαετίας του ’40. 
Από το 2007 και εντεύθεν όμως έχει ενταθεί η προπαγάνδα των Τσάμηδων σε όλα τα επίπεδα συντονιζόμενη ατύπως αλλά ουσιαστικώς με τις πάγιες επιδιώξεις της Άγκυρας, που βαίνει προς την εκμετάλλευση της κατάστασης με τη συνέργεια συγκεκριμένων κύκλων της Αλβανίας

Το θέμα του λεγόμενου «Ζητήματος των Τσάμηδων» συνδέεται άμεσα με τρεις παράγοντες. 

- Ο πρώτος είναι οι εσωτερικές αντιφάσεις του Αλβανικού κράτους που εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικώς από το εξωτερικό και σε ότι αφορά τη Ελλάδα από την αιμοδότηση των κεφαλαίων που εξάγονται από Αλβανούς μετανάστες συν τοις ελληνικές επενδύσεις στη χώρα. Η αντίφαση έγκειται στο γεγονός ότι η Αλβανική πολιτική τάξη έχει θέση ως φιλοδοξία την όντως επέκταση του κράτους διαμέσου της ενοποίησης όλων των Αλβανικών πληθυσμών, γεγονός που είναι αδύνατο να επιτευχθεί, εντείνοντας την προπαγανδιστική γραμμή προκειμένου να κατευναστούν οι αναβράζουσες εθνικιστικές τάσεις και να περιοριστούν τα αισθήματα εθνικής μειονεξίας έναντι των γειτόνων της Αλβανίας, χάρης τους οποίους εξασφαλίζεται η οικονομική ανάπτυξη στη χώρα.

- Ένας δεύτερος λόγος, είναι η έντονη κατά καιρούς ανάμειξη του Τουρκικού παράγοντα στη χώρα που χρησιμοποιεί οποιαδήποτε ζητήματα ανακύπτουν προκειμένου να πληγούν όσο κατά το δυνατόν τα Ελληνικά συμφέροντα όπως και οι σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ Αθηνών και Τιράνων. 

- Ένας τρίτος λόγος είναι οι αντιφάσεις του Κοσόβου το οποίο δεν μπορεί να ευδοκιμήσει ως κρατική οντότητα, όντως περιορισμένο γεωγραφικά με ταχέως αυξανόμενο πληθυσμό δίχως ομαλή έξοδο προς τη θάλασσα. Αυτό σε συνδυασμό με την παρουσία εξαιρετικά οργανωμένων σε διεθνές επίπεδο εγκληματικών οργανώσεων που εδρεύουν εκεί, θρέφει φιλοδοξίες αλλαγών συνόρων στα Βαλκάνια γενικότερα, έχοντας υπόψη και την ανοχή το λιγότερο της Ε.Ε. και των ΗΠΑ σε όλα αυτά τα τεκταινόμενα. 


Συνεπώς και σε ότι αφορά το λεγόμενο ζήτημα των Τσάμηδων, θα συνεχίσει να βρίσκεται στο προσκήνιο εκ μέρους της αλβανικής πλευράς με αυξομειώσεις ως προς την έντασή του, δεδομένων και των επιμέρους συνθηκών όπως αυτές περιγράφηκαν ανωτέρω. 




Επιπλέον σε  στρατηγικό επίπεδο και σε ότι αφορά ειδικότερα την Ελλάδα,  διαβλέπουμε την ουσιαστική συμμαχία Αλβανίας και Τουρκίας. Παρόλο που ο Ερντογκάν βρίσκεται σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ-και όχι μόνο- και η Αλβανία όφειλε να είναι άκρως ευγνώμων στις ΗΠΑ αλλά και στην Ελλάδα (για γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους) παρατηρείτε το φαινόμενο τα Τίρανα και ο Έντι Ράμα να ενδυναμώνουν τη προσέγγιση με το Ερντογκάν.

Η παραχώρηση του λιμένα του Δυρραχίου με την προσθήκη "συμβούλων" Τούρκων πρώην αξιωματικών Ε.Δ. και ενδεχομένως πληροφοριών είναι ενδεικτική. Ο πρώην γενικός πρόξενος της Αλβανίας στην Κωνσταντινούπολη δεν τοποθετήθηκε τυχαία πρόεδρος ΔΣ στο λιμένα Δυρραχίου. 

Προσέτι, οι στενές σχέσεις της ηγεσία του υπουργείου ενέργειας της Αλβανίας με Αλβανούς επιχειρηματίες που λειτουργούν ως υπεργολάβοι Τουρκικών είναι ένα επιπλέον και μάλιστα σχετικά νέο στοιχείο. Όπως και οι συνεχείς και διακριτικές επαφές ανωτάτων στελεχών του ΑΚΠ της Τουρκίας στα Τίρανα και μάλιστα σε περιόδους πριν συμβούν σημαντικές πολιτικές εξελίξεις στην Αλβανία. Όπως επίσης η παραχώρηση της τοπικής βιομηχανίας του ηλεκτρονικού τζόγου σε Τούρκο-Κυπριακά συμφέροντα που έχουν άμεση σύνδεση με το συγγενικό περιβάλλον του Ερντογκάν το οποίο έχει επενδυτικά ήδη συμμετάσχει στην Αλβανική αγορά ενέργειας και τηλεπικοινωνιών. 


Ουσιαστικά εάν δεν υπάρξει πραγματική πολιτική αλλαγή στην Αλβανία σε συνδυασμό με εκσυγχρονισμό του κράτους αλλά και δημιουργία κράτους δικαίου και συνθήκες καλής γειτονίας, τότε είναι παντελώς άκαιρο να μιλούμε καν για ένταξη Αλβανίας στην ΕΕ. 

Ευτυχώς για τη ΕΕ, αυτό έχει σταδιακά συνειδητοποιηθεί και εάν τα Τίρανα δεν εμπεδώσουν την αλλαγή συνθηκών στις Βρυξέλλες και σε λοιπές πρωτεύουσες της ΕΕ, τότε ενδεχομένως να παραμείνουν εκτός της Ευρωπαικής πραγματικότητας για αρκετά έτη ακόμα.