Το
Σαββατοκύριακο που μας πέρασε η διεθνής κοινή γνώμη πληροφορήθηκε από τα ΜΜΕ
την νέα απόπειρα του καθεστώτος Ερντογάν για φίμωση της ελευθερίας του Τύπου
στην γείτονα χώρα με την κατάληψη από Αστυνομικές δυνάμεις των Γραφείων της
μεγαλύτερης ανεξάρτητης Τουρκικής εφημερίδας, της Zaman.
Για πολλούς
μήνες τώρα το καθεστώς Ερντογάν καταδιώκει όλα τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ στην
Τουρκία προκειμένου να ενισχύσει την ολοένα και πιο αυταρχική και διεφθαρμένη
εξουσία του. Τα τελευταία γεγονότα με την κατάληψη των Γραφείων της εφημερίδας Zaman καταδεικνύουν
πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το καθεστώς Ερντογάν μετατρέπεται με γοργούς ρυθμούς
από αυταρχικό σε Δικτατορικό με Ισλαμιστική απόχρωση και ιδεολογία. Εξάλλου
είναι λίγο πολύ γνωστό ότι οι σχέσεις των Ισλαμιστικών κινημάτων με τη
δημοκρατία σταματάει την επόμενη των εκλογών. Οι Ισλαμιστές, και το Ισλαμιστικό κόμμα AKP
του Ερντογάν δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, περιφρονούν όλα τα υπόλοιπα
συστατικά (πέραν των εκλογών) μίας πραγματικά δημοκρατικής πολιτείας όπως η
ελευθερία της έκφρασης, η ελευθεροτυπία, το κράτος δικαίου, τα δικαιώματα των
μειονοτήτων και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
Η κατηγορία κατά
του ομίλου ΜΜΕ Feza ιδιοκτήτη της
εφημερίδας Zaman ήταν η υποτιθέμενη συσχέτιση του με τους Κούρδους
αυτονομιστές αντάρτες. Το «ανεξάρτητο» Τουρκικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η κατηγορία
ευσταθεί και διέταξε ότι η διοίκηση της εταιρείας θα πρέπει να ανατεθεί σε
νέους εκδότες διορισμένους από την κυβέρνηση του «Σουλτάνου» Ερντογάν. Όπως
είναι εύκολο να αντιληφθεί ο καθένας οι κατηγορίες είναι ανυπόστατες και η
μοναδική «ενοχή» των δημοσιογράφων της Zaman ήταν η κριτική που ασκούσαν τα
τελευταία χρόνια στο καθεστώς Ερντογάν για την αυταρχική του πολιτική και
ιδιαίτερα για τον βρώμικο ρόλο του στον Συριακό εμφύλιο από το 2011. Η
περίπτωση των δημοσιογράφων της Zaman δεν είναι φυσικά η μοναδική. Δεκάδες άλλοι Τούρκοι
δημοσιογράφοι έχουν συλληφθεί με παρόμοιες κατηγορίες τους τελευταίους μήνες,
ενώ σωρεία εντύπων έχουν αναγκαστεί να βάλουν λουκέτο επειδή ήταν ενοχλητικά
για τον «σουλτάνο» Ερντογάν.
Ο Καν Ντουντάρ,
αρχισυντάκτης της Τουρκικής εφημερίδας Cumhuriyet, ο οποίος
βρίσκεται προφυλακισμένος στις διαβόητες Τουρκικές φυλακές με τις κατηγορίες
της «κατασκοπείας και ανατρεπτικής δράσης»
με κίνδυνο να καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, «διέπραξε» το έγκλημα να
δημοσιοποιήσει φωτογραφίες που αποδείκνυαν την εμπλοκή της Τουρκικής μυστικής
υπηρεσίας ΜΙΤ στον εξοπλισμό των τρομοκρατών της Αλ Νούσρα και του ISIS στη Συρία με στόχο την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης του
Μπασάρ αλ Άσαντ. Ο Καν Ντουντάρ μέσα από τις Τουρκικές φυλακές δεν παρέλειψε
και δικαίως να κατηγορήσει την ΕΕ ότι συνεργάζεται με ένα φασιστικό καθεστώς.[i] Τον προηγούμενο μήνα ένα Τουρκικό δικαστήριο διέταξε την αποφυλάκιση
του Καν Ντουντάρ μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή του και ο «Σουλτάνος» Ερντογάν
σε μία επίδειξη «δημοκρατικών» φρονημάτων αρνήθηκε να εφαρμόσει μία από τις
ελάχιστες ανεξάρτητες αποφάσεις των Τουρκικών δικαστηρίων.
Στο
σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με το Τουρκικό Σύνταγμα η
ελευθεροτυπία κατοχυρώνεται και προστατεύεται από οποιεσδήποτε κυβερνητικές
παρεμβάσεις. Μετά όμως και τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου είναι πλέον σαφές
ότι η Τουρκία υπό τον Ερντογάν δεν μπορεί πλέον να παριστάνει ότι είναι μία
δημοκρατική χώρα.
Η
Ισλαμιστική δικτατορία του Ερντογάν δεν είναι επικίνδυνη μόνο για τους Τούρκους
πολίτες και δημοσιογράφους αλλά και για την παγκόσμια ασφάλεια και σταθερότητα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περιφρόνηση του καθεστώτος Ερντογάν για την πρόσφατη απόφαση 2268 του Συμβουλίου
Ασφαλείας του ΟΗΕ που προβλέπει την παύση των εχθροπραξιών στη Συρία με
εξαίρεση τις τρομοκρατικές ομάδες. Το Τουρκικό πυροβολικό εξακολουθεί και
βάλλει κατά θέσεων του Συριακού στρατού και των Κούρδων ανταρτών του YPG επί
Συριακού εδάφους. Αυτή η πράξη σύμφωνα
με τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ θεωρείται επιθετική πράξη κατά ενός κυρίαρχου
κράτους.
Το
δυστύχημα για τις Ευρωπαϊκές δημοκρατικές κοινωνίες είναι ότι οι κυβερνήσεις τους για καθαρά
ιδιοτελείς σκοπούς δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν το καθεστώς Ερντογάν όπως θα
του άρμοζε. Αντί αυτού τον ενισχύουν ποικιλοτρόπως με χαρακτηριστικότερο
παράδειγμα την βοήθεια των 3,4 δις ευρώ προς την κυβέρνησή του προκειμένου
δήθεν να ανακόψει τις μεταναστευτικές/προσφυγικές ροές από την Τουρκία προς την
Ευρώπη, για να μην αναφερθούμε στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για ένταξη
της Τουρκίας στην ΕΕ. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ μόλις πριν λίγες ημέρες επαίνεσε τον ρόλο της
Τουρκίας του «σουλτάνου» Ερντογάν ως σημαντικού εταίρου για την αντιμετώπιση
της μεταναστευτικής/προσφυγικής κρίσης. Η υποκρισία της τρέχουσας ηγεσίας της
ΕΕ στο μεγαλείο της. Φαίνεται ότι ΕΕ αγνοεί πως ο κύριος υπαίτιος για τη
δημιουργία της μεταναστευτικής/προσφυγικής κρίσης είναι η ίδια η Ισλαμιστική
δικτατορία του Ερντογάν με τον βρώμικο ρόλο που έχει διαδραματίσει στην Συριακή
κρίση. Το συμπέρασμα δυστυχώς είναι ότι η ΕΕ που δήθεν κόπτεται για τις
δημοκρατικές αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι στην καλύτερη περίπτωση
υποκριτική και στη χειρότερη συνένοχη του «σουλτάνου» Ερντογάν.