Τις τελευταίες
εβδομάδες έχουμε γίνει μάρτυρες μιας δραματικής αύξησης των μεταναστευτικών και
προσφυγικών ροών από την Τουρκία διαμέσου της Ελλάδος προς την Κεντρική και
Βόρεια Ευρώπη. Πολλές χώρες της ΕΕ κατηγορούν την Ελλάδα για πλημμελή φύλαξη
των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και ως εκ τούτου για την πλημμυρίδα των
μεταναστών και προσφύγων που κατακλύζουν την Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Σίγουρα η ασύνετη μεταναστευτική πολιτική της
κυβέρνησης Τσίπρα έχει καταστήσει την Ελλάδα ένα «εύκολο» πέρασμα για τους
δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες στην προσπάθειά τους να αναζητήσουν
μία καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Ωστόσο, η δραματική αύξηση των μεταναστευτικών
ροών δεν μπορεί φυσικά να αποδοθεί κατά κύριο λόγο στην αμετροεπή
μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Κατά την εκτίμηση του
γράφοντα η βασική αιτία της τραγωδίας είναι το χάος που επικρατεί στη Μέση
Ανατολή ( Συρία, Ιράκ, Υεμένη, Αφγανιστάν) και τη Βόρειο Αφρική ως αποτέλεσμα
των Δυτικών στρατιωτικών επεμβάσεων κατά την τελευταία δεκαπενταετία. Πέρα από το σημαντικό μερίδιο ευθύνης που
είχαν και έχουν οι Δυτικοί τυχοδιωκτισμοί στην πολύπαθη Μέση Ανατολή και τη
Βόρειο Αφρική, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στον αποσταθεροποιητικό
ρόλο της Τουρκίας στη Συρία. Πιο συγκεκριμένα η Τουρκία με ανατολίτικη
«πονηριά» προσπαθεί να παραπλανήσει τόσο την ΕΕ όσο και το ΝΑΤΟ στο ζήτημα της
καταπολέμησης του ISIS.
Με αφορμή τον αντι-τρομοκρατικό αγώνα κατά του ISIS, o Ερντογάν προσπαθεί να αποδυναμώσει τόσο
το PKK
στο εσωτερικό της Τουρκίας όσο και το YPG στη Βόρεια Συρία. Σύμφωνα μάλιστα με
Δυτικούς αξιωματούχους ο Τουρκικός στρατός κατάφερε άνω των 500 χτυπημάτων κατά
του PKK και του YPG τον τελευταίο μήνα ενώ σημείωσε μόνο τρεις (3) επιθέσεις
κατά του ISIS εντείνοντας την ανησυχία των Δυτικών ότι η Άγκυρα
χρησιμοποιεί τον αγώνα κατά του ISIS ως «κάλυψη» για το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών της με τους
Κούρδους του PKK και του YPG.
Έγκυροι αναλυτές εκτιμούν ότι η επιθετική στάση του Ερντογάν έναντι των Κούρδων
τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στη Συρία αποσκοπεί στην εκλογική ενίσχυση του AKP ενόψει των επαναληπτικών εκλογών του
προσεχούς Νοεμβρίου. Επιπρόσθετα ο Ερντογάν προσπαθεί να ενισχύσει και να
προσεταιριστεί στη Συρία τις λεγόμενες δυνάμεις της «μετριοπαθούς»
αντιπολίτευσης, τις δυνάμεις δηλαδή εκείνες που ναι μεν εναντιώνονται στο
καθεστώς Άσαντ αλλά δεν είναι υποτίθεται τόσο εξτρεμιστικές όσο το ISIS. Επιδίωξη της Άγκυρας
είναι να αποκτήσει πιστές σε αυτήν αντιπολιτευόμενες ομάδες εντός της Συρίας και να τις χρησιμοποιήσει
κατά το δοκούν εναντίον του Άσαντ. Ωστόσο η πολιτική αυτή της Τουρκίας
αντιβαίνει στα συμφέροντα και τις πολιτικές επιδιώξεις της ΕΕ στην περιοχή, η
οποία επιθυμεί πλέον την εξεύρεση μιας πολιτικής λύσης στην τετραετή και πλέον
εμφύλια σύρραξη στη Συρία λόγω και του τεράστιου μεταναστευτικού ζητήματος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και το State Department των ΗΠΑ σε αντίθεση με το
πρόσφατο παρελθόν δεν επιμένει κατηγορηματικά στην άμεση παραίτηση του Προέδρου
Άσαντ και επιδιώκει την εξεύρεση μιας διπλωματικής λύσης σε συνεννόηση με τα
υπόλοιπα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η «νέο-Οθωμανική»
Τουρκία όμως του «Σουλτάνου» Ερντογάν σε αντίθεση με τις επιδιώξεις τόσο της ΕΕ
όσο και των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας κάνει το δικό της τυχοδιωκτικό
«παιχνίδι» αγνοώντας τα συμφέροντα των «μεγάλων» γεωπολιτικών παικτών και τις
θεμιτές επιδιώξεις τους για επίλυση της Συριακής κρίσης. Το αποτέλεσμα αυτής
της αλαζονικής Τουρκικής στάσης είναι μία νέα ένταση στα πεδία των μαχών στη
Συρία και ως εκ τούτου η αναπότρεπτη αύξηση των προσφυγικών ροών προς την
Ευρώπη.