Η Μεταναστευτική Πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, του Ανδρέα Μπανούτσου

Το άρθρο αυτό γράφτηκε για το rizopoulospost.com και αναδημοσιεύεται από το RIMSE

Στη σημερινή μας παρέμβαση θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τη μεταναστευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και να αναδείξουμε το παράλογο και επιζήμιο αυτής της πολιτικής για τα εθνικά μας συμφέροντα.


Ας δούμε όμως πρώτα ποια ήταν η πολιτική απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την μεταναστευτική πολιτική. Παραθέτουμε αυτούσιο το απόσπασμα του κειμένου που αφορά τη μεταναστευτική πολιτική και θα ακολουθήσουν κάποια δικά μας σχόλια και επισημάνσεις: «Αντιμετωπίζουμε το μεταναστευτικό ζήτημα με τον σύνθετο χαρακτήρα του ως ανθρωπιστικό, ταξικό και διεθνές ζήτημα. Τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα είναι αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, που ξεριζώνει τους ανθρώπους από τις εστίες τους γιατί τους καθιστά θύματα πολέμων ή τους στερεί τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης. Οι οικονομικοί και πολιτικοί μετανάστες και πρόσφυγες είναι οι σύγχρονοι κολασμένοι της γης. Η κατάσταση που επικρατεί στη Μανωλάδα, και όχι μόνον εκεί, το πιστοποιεί ανάγλυφα. Επιδιώκουμε την αλλαγή της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής με κύρια κριτήρια την ευρωπαϊκή συνευθύνη και την αποτροπή φαινομένων υποαμειβόμενης μεταναστευτικής εργασίας. Απαιτούνται η κατάργηση της συμφωνίας «Δουβλίνο ΙΙ» και του Συμφώνου Μετανάστευσης, για να απεγκλωβιστούν από τη χώρα μας οι πρόσφυγες και μετανάστες που δεν επιθυμούν να παραμείνουν, ο εξανθρωπισμός του θεσμικού πλαισίου νομιμοποίησης, παροχής ασύλου και παραχώρησης ταξιδιωτικών εγγράφων, η επανάκτηση των αδειών παραμονής και εργασίας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που τις στερήθηκαν λόγω των διαδικασιών απονομιμοποίησης των τελευταίων χρόνων. Απαιτούνται, επίσης, μια νέα διαδικασία νομιμοποίησης για τους μετανάστες «χωρίς χαρτιά» και μια νέα διαδικασία πολιτογράφησης για όσους ζουν και εργάζονται επί χρόνια στην Ελλάδα, η ισότιμη και δίκαιη αντιμετώπιση των μεταναστών που εργάζονται και η άμεση παροχή ιθαγένειας σε όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα. Προχωρούμε στην κατάργηση των σημερινών απάνθρωπων κέντρων κράτησης αλλοδαπών και στη δημιουργία ανοιχτών κέντρων διαβίωσης με αξιοπρεπείς όρους».
Θα συμφωνήσουμε ότι απαιτείται η κατάργηση της συμφωνίας «Δουβλίνο ΙΙ» ή μάλλον ακριβέστερα της Συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» ( ή Κανονισμός 343/2002), μιας Συνθήκης που αποδέχθηκε η Ελλάδα επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη το 2002.
Η Συνθήκη αυτή είναι ένα νομικό κείμενο που θεσπίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και καθορίζει την χώρα η οποία είναι υπεύθυνη για να δώσει άσυλο στον αιτούντα μετανάστη. Σύμφωνα με τον Κανονισμό Δουβλίνο-ΙΙ ένας μετανάστης δικαιούται να ζητήσει άσυλο στην Ευρωπαϊκή χώρα στην οποία θα εισέλθει την πρώτη φορά. Μετανάστες οι οποίοι εισέρχονται στην Ελλάδα και κατόπιν μεταβαίνουν σε άλλη χώρα για να αιτηθούν άσυλο θα πρέπει σύμφωνα με τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ να επιστρέφονται πίσω στην Ελλάδα. Η Συνθήκη αυτή αποδείχθηκε επιζήμια για την Ελλάδα, καθώς η χώρα μας επωμιζόταν και επωμίζεται ένα δυσβάστακτο βάρος σε σχέση με τον πληθυσμό της από τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη και είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να καταργηθεί. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει την κατάργησή της για τους λάθος λόγους. Δεν ζητάει την κατάργηση του «Δουβλίνο ΙΙ» γιατί το κόστος είναι δυσανάλογα μεγάλο για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία, αλλά για να «απεγκλωβιστούν από τη χώρα μας οι πρόσφυγες και μετανάστες που δεν επιθυμούν να παραμείνουν». Δηλαδή όσοι επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ καλώς να παραμείνουν ανεξάρτητα αν αυτοί είναι πραγματικοί πρόσφυγες ή οικονομικοί μετανάστες που εισήλθαν παράνομα στη χώρα μας! Προτείνει επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ την «επανάκτηση των αδειών παραμονής και εργασίας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που τις στερήθηκαν λόγω των διαδικασιών απονομιμοποίησης των τελευταίων χρόνων. Απαιτούνται, επίσης, μια νέα διαδικασία νομιμοποίησης για τους μετανάστες «χωρίς χαρτιά» και μια νέα διαδικασία πολιτογράφησης για όσους ζουν και εργάζονται επί χρόνια στην Ελλάδα, η ισότιμη και δίκαιη αντιμετώπιση των μεταναστών που εργάζονται και η άμεση παροχή ιθαγένειας σε όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα». Ισχυρίζεται δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες (δύο διαφορετικές κατηγορίες που ο ΣΥΡΙΖΑ τις συγχωνεύει σε μία) πρέπει να επανακτήσουν τις άδειες παραμονής και εργασίας που αποστερήθηκαν λόγω των διαδικασιών απονομιμοποίησης των τελευταίων χρόνων. Τι ακριβώς επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή; Να νομιμοποιήσουμε όχι μόνο όλους ανεξαιρέτως τους μετανάστες που εισέρχονται παράνομα στη χώρα μας ανεξάρτητα αν είναι πρόσφυγες ή όχι αλλά και εκείνους που εισήλθαν στη χώρα τα προηγούμενα χρόνια αλλά δεν νομιμοποίηθηκαν!!! Δηλαδή ουσιαστικά προτείνει να υπάρξει αλλοίωση του γηγενούς πληθυσμού στη χώρα είτε από καθαρή ανοησία είτε από μικροκομματική σκοπιμότητα! Θα κλείσουμε τη σημερινή μας παρέμβαση με τα λόγια του δημοσιογράφου του Βήματος της Κυριακής (11/1/2015- σελ. Α18) Παύλου Παπαδόπουλου που σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς ως «Δεξιό» αναλυτή. Γράφει λοιπόν ο έγκριτος δημοσιογράφος: « Είναι όμως ‘δεξιό’ να μη θέλουμε αύξηση του αριθμού των ‘μεταναστών χωρίς χαρτιά’ στη Ελλάδα ( για να μεταχειριστούμε τη νέα διατύπωση της ΕΕ και του ΟΗΕ); Η απάντηση είναι όχι. Είναι κάτι το αυτονόητο. Κάθε προοδευτικό δυτικό κράτος ελέγχει αυστηρότατα ποιοι και πόσοι προερχόμενοι από τρίτες χώρες γίνονται δεκτοί στην επικράτειά του. Γιατί αν εξασθενήσει ο έλεγχος     (όπως π.χ έχει γίνει στη Γαλλία) τότε οι ευρωπαϊκές κοινωνίες εύκολα, με διάφορες αφορμές, μετατρέπονται σε πεδία συγκρούσεων ανθρώπων από διαφορετικούς πολιτισμούς και θρησκείες». Φαίνεται δηλαδή μάλλον πως το «Δεξιό» είναι και το αυτονόητο και ουσιαστικά προοδευτικό για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία. Το τι ακριβώς είναι το «Ριζοσπαστικά Αριστερό» που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ το αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών μας.