PAGES

Wednesday, July 23, 2014

Η Νέο-τρομοκρατία στη Ελλάδα, του Ιωάννη Μιχαλέτου

Η εξάρθρωση ως επί το πλείστον της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Ν, δεν επέφερε το τέλος της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, εν αντιθέσει νέες ομάδες εμφανίστηκαν που εν πολλοίς αποτελούν παραφυάδες του ευρύτερου συστήματος υποστήριξης της 17 Ν αλλά και της οργάνωσης Ε.Λ.Α. 


Τα χαρακτηριστικά στοιχεία όμως αυτών των ομάδων της τελευταίας δεκαετίας, είναι σαφέστατα διακριτά σε σύγκριση με την περίοδο 1973-2003.






Ορισμένα στοιχεία


Η τρομοκρατική-εξτρεμιστική και βίαιη πολιτική δράση στην Ελλάδα, διακρίνεται την παρούσα περίοδο (αλλά και κατά το παρελθόν) από ευρύτατη για το μέγεθος της χώρας, κοινωνική αποδοχή, ανοχή και στήριξη.








Ανθρώπινο δυναμικό



- 300 άτομα περίπου αποτελούν τους πυρήνες επιχειρησιακών στελεχών που προβαίνουν σε έκνομες και βίαιες δραστηριότητες στην Επικράτεια από εμπρησμούς ΑΤΜ και συμπλοκές με τις Αρχές έως βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες



- 6.000 περίπου αποτελούν το ευρύτερο δίκτυο υποστήριξης σε δευτερεύοντες και τριτεύοντες ρόλους



- 150.000 περίπου άτομα μπορούν να χαρακτηριστούν ως "συμπαθούντες-συνοδοιπόροι" των δύο ανωτέρω και κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες μπορούν να αποτελούν τη δεξαμενή στρατολόγησης για αυτούς. 




Οι ηλικίες που εξετάζονται για όλους τους παραπάνω είναι από την εφηβική ηλικία έως και την ύστερη τρίτη ηλικία και με ευρύτατη κοινωνικό-οικονομική διαστρωμάτωση με βασική εξαίρεση τον αγροτικό τομέα. Ο αριθμός και κυρίως η συμμετοχή γυναικών ως επιτελικών στελεχών, διαφαίνεται ότι είναι αυξημένη τα τελευταία έτη. 



Αξίζει να αναφερθεί ακόμα ότι στους ηγετικούς πυρήνες αυτών των οργανώσεων συχνά βρίσκονται άτομα που προέρχονται από προνομιούχες ομάδες του πληθυσμού, συχνά με άμεση ή έμμεση οικογενειακή εξάρτηση από τη κρατική χρηματοδότηση. 



Επιπροσθέτως ολοένα και περισσότερο οι λεπτές γραμμές μεταξύ "Επαναστατικής δράσης" και "Επαναστατικού ταμείου" τείνουν να εξισώνονται, οδηγώντας στην "επαγγελματοποίηση" της τρομοκρατίας που σε απλά λόγια σημαίνει την καθ'ολοκληρία στυγνή εγκληματική δράση με το προκάλυμμα του "κοινωνικού αγώνα". 








Συμμαχίες




- Υφίσταται μια διευρυμένη  συμμαχία μεταξύ όλων των νέο-τρομοκρατικών οργανώσεων στην Ελλάδα με το κοινό ποινικό έγκλημα για την προμήθεια οπλισμού, διεξαγωγή κοινών ληστρικών επιχειρήσεων, επιμελητεία και υποστήριξη διαφυγής. Η συνεργασία αυτή εντείνεται τα τελευταία έτη και έχει και περιφερειακή διάσταση λόγω της διαφαινόμενης εμπλοκής εγκληματικών στοιχείων από γειτονικές Βαλκανικές χώρες.




- Προσέτι, υπάρχει καλά δομημένη συνεργασία των εν Ελλάδι τρομοκρατικών αλλά και εξτρεμιστικών οργανώσεων με αντίστοιχα δίκτυα του εξωτερικού σε Ιταλία, Ισπανία, Νότιο Λατινική Αμερική, αλλά και Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο και μικρότερες ομάδες σε διάφορα κράτη ανά την υφήλιο. 





- Πρέπει να σημειωθεί ότι από το 2008 και έπειτα λόγω των πολλαπλών γεγονότων στην Ελλάδα με αποκορύφωμα τα λεγόμενα "Δεκεμβριανά του 2008", πολλές διεθνείς εξτρεμιστικές ομάδες, προσβλέπουν στην Ελλάδα, ως χώρο δράσης,εκπαίδευσης, πειραματισμού και μοντέλου προς εξαγωγή στις δικές τους κοινωνίες. Η δε όσμωση σε πολλά δίκτυα με έτερες ομάδες όπως Ισλαμιστικής υφής, διεθνούς λαθρεμπορίου και εγκληματικών δραστηριοτήτων, σε συνδυασμό με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα κοινωνικής αστάθειας και οικονομικής καταστροφής στη χώρα περαιτέρω εντείνει το φαινόμενο. Η δε διείσδυση σε ορισμένες ομάδες στην Ελλάδα από αλλοδαπές υπηρεσίες πληροφοριών και μυστικής δράσης πρέπει να θεωρείται πιθανή. 







Τι μέλλει γενέσθαι 



Εν κατακλείδι το θέμα είναι εξόχως Πολιτικό και βεβαίως Κοινωνικό. Τα όποια Αστυνομικά και Διοικητικά μέτρα, οφείλουν να λάβουν σαφέστατα αυτή τη διάσταση καθότι η ιστορική εμπειρία έχει αποδείξει, ότι σε  τέτοιας ευρείας κλίμακας φαινόμενα οργανωμένων αντικοινωνικών συμπεριφορών, οι Αρχές Ασφαλείας δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις ευθύνες και το θεσμικό ρόλο της Εκτελεστικής, Νομοθετικής και Δικαστικής εξουσίας.



Τέλος, το άνοιγμα και "ξεχείλωμα" της νέο-τρομοκρατίας σε σύγκριση με τις παλαιότερες ομάδες τύπου 17 Ν οδηγεί σε γρηγορότερη εξάρθρωση τους, λόγω διαρροών και έλλειψης σφικτών κανόνων συνωμοτικότητας, δίνοντας αισιοδοξία, ότι εν τέλει το φαινόμενο θα καταπολεμηθεί εν ευθέτω χρόνω από την οργανωμένη Πολιτεία.