Σε ένα
ενδιαφέρον άρθρο του στο antinews
ο Φαήλος Κρανιδιώτης μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, άτυπος σύμβουλος και
προσωπικός φίλος του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά αναφέρθηκε σε πληροφορίες που
δημοσιεύτηκαν στο Διεθνή Τύπο σχετικά με την ισχυρή πιθανότητα η επίθεση με
χημικά όπλα σε συνοικία της Δαμασκού να μην προήλθε από το καθεστώς Άσαντ, αλλά
από τους Ισλαμιστές αντάρτες οι οποίοι τα προμηθεύτηκαν από τις μυστικές
υπηρεσίες της Σαουδικής Αραβίας.
Σύμφωνα με τον
Φιλανδό ερευνητή Petri Krohn,
τα χημικά εκτοξεύθηκαν από ένα μέρος που
κατείχε παλιότερα ο Συριακός στρατός έξω από τη Δαμασκό, αλλά το μέρος αυτό
είχε εν τω μεταξύ καταληφθεί από τους Ισλαμιστές αντάρτες, ήδη από τον Ιούνιο.
Είναι πολύ πιθανό λοιπόν η επίθεση με χημικά όπλα να πραγματοποιήθηκε από τους
Ισλαμιστές αντάρτες προκειμένου να ενοχοποιήσουν το καθεστώς Άσαντ( το οποίο δεν είχε σοβαρό λόγο να προβεί
σε μια τέτοια ενέργεια, δεδομένου ότι κέρδιζε στο πεδίο της μάχης). Η πρακτική
αυτή στη γλώσσα των μυστικών υπηρεσιών ονομάζεται «επιχείρηση ψευδούς σημαίας»
( false flag operation),
δηλαδή η ανάληψη δράσης από έναν δρώντα που στόχο έχει την παρουσίαση ως ενόχου
του αντιπάλου ή ενός τρίτου δρώντα. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή που μεταδόθηκε
από το Associated Press και υιοθέτησε ο κ.Κρανιδιώτης οι Ισλαμιστές αντάρτες κατά
λάθος να εκτόξευσαν τα χημικά επειδή δεν είχαν εκπαιδευτεί στο πώς να τα
χειριστούν.
Ανεξάρτητα
πάντως από το ποιος πραγματικά ευθύνεται για το ειδεχθές έγκλημα της χρήσης
χημικών όπλων, ιδιαίτερη σημασία έχει ο ευρύτερος ρόλος της Σαουδικής Αραβίας
στη Συριακή κρίση. Είναι σαφές για όποιον παρακολουθεί τα διεθνή τεκταινόμενα ότι στρατηγικός στόχος του Οίκου των Σαούντ
είναι η αλλαγή καθεστώτος ( regime change)
στη Συρία ώστε να σπάσει ο Σιιτικός άξονας Τεχεράνης-Δαμασκού και της Λιβανέζικης οργάνωσης Χετζμπολάχ. Οι Σαουδαραβικές μυστικές υπηρεσίες των οποίων
δημιούργημα είναι η Σαλαφιστική-Τζιχαντιστική οργάνωση Jabhat Al Nusra της
Συρίας ( όπως σε μεγάλο βαθμό και η Αλ Κάιντα άλλωστε), κατά πάσα πιθανότητα
έστησαν αυτή τη προβοκάτσια προκειμένου να «υποχρεώσουν» τις ΗΠΑ να αντιδράσουν
πραγματοποιώντας επέμβαση στη Συρία κατά του καθεστώτος Άσαντ, ευελπιστώντας σε
αποδυνάμωσή του και ενίσχυση της θέσης των Ισλαμιστών ανταρτών που υποστηρίζουν.
Το γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζει στη Μέση Ανατολή ο Οίκος των Σαούντ είναι
αρκετά σύνθετο. Μέχρι πρότινος ( Ιούνιος 2013) η Σαουδική Αραβία συμμαχούσε με
το εμιράτο του Κατάρ προωθώντας μια γεωπολιτική ατζέντα ενίσχυσης της
Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Τυνησία και τη Συρία.
Όμως περί τα τέλη Ιουνίου 2013 ο εμίρης
του Κατάρ Hamad bin Khalifa al-Thani ανακοίνωσε ότι παραιτείται υπέρ του υιού
του και στις αρχές Ιουλίου ο Αιγυπτιακός στρατός με τη σαφή υποστήριξη των
Σαουδαράβων ανέτρεψε τον προσκείμενο στη Μουσουλμανική Αδελφότητα Πρόεδρο της
Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι. Οι Σαουδάραβες με την τεράστια οικονομική τους ισχύ
φαίνεται πως αποφάσισαν να δείξουν στη διεθνή κοινότητα πως τα μόνα αφεντικά
του Σουνιτικού τόξου είναι οι ίδιοι και επέλεξαν να ξεφορτωθούν τον
υπερφιλόδοξο εμίρη του Κατάρ και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Παράλληλα ο
επικεφαλής των Σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών Badar bin Sultan στις αρχές Αυγούστου
2013 επισκέφθηκε σύμφωνα με δημοσιεύματα το Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και χρησιμοποιώντας τη τεχνική του μαστιγίου (
απειλή για επιθέσεις Τσετσένων τρομοκρατών στο Σότσι που θα φιλοξενήσει τους
χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες το 2014) και του καρότου ( πρόταση αγοράς
Ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού από τη Σαουδική Αραβία ύψους 15 δις δολαρίων)
προσπάθησε να πείσει το Ρώσο Πρόεδρο να αποσύρει την υποστήριξη της Ρωσίας στο
καθεστώς Άσαντ, χωρίς ωστόσο να υπάρξει αποτέλεσμα ( ο Πούτιν απέρριψε την
πρόταση). Σε αντίθεση με ότι ευρέως
πιστεύεται, η Σαουδική Αραβία δεν είναι πειθήνιο όργανο των ΗΠΑ, αλλά ως μέλος
των G20 και με την
δύναμη των πετροδολαρίων είναι ένας πανίσχυρος διεθνής πόλος επιρροής και
εξουσίας. Σε επικείμενο άρθρο μας στο RIMSE θα αναφερθούμε λεπτομερώς στο
μέγεθος της οικονομικής διείσδυσης του Οίκου των Σαούντ μέσα στις ΗΠΑ και πως
εν τέλει το πανίσχυρο αυτό λόμπι επηρεάζει την ίδια την εξωτερική πολιτική της
υπερδύναμης.
Στην Ελλάδα ο
Οίκος των Σαούντ έχει στενές σχέσεις με μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες (Λάτση
και Βαρδινογιάννη). Σε συνεργασία με το ίδρυμα Λάτση μάλιστα η Σαουδική Αραβία μέσω της πρεσβείας της στην Αθήνα έχει
χρηματοδοτήσει την έκδοση του Κορανίου στην Ελληνική γλώσσα.
Πρόσφατα ( 22 Αυγούστου
2013) ένα σημαίνων μέλος της Σαουδαραβικής βασιλικής οικογένειας ο πρίγκιπας Al Walid bin Talal Al Saud επισκέφθηκε
τον Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στο Μέγαρο Μαξίμου για να συζητήσουν για
τα επενδυτικά σχέδια του Σαουδάραβα Κροίσου σε σχέση με την Ελλάδα. Σύμφωνα με
δημοσιεύματα του Ελληνικού Τύπου ο Σαουδάραβας επενδυτής ενδιαφέρθηκε μεταξύ
άλλων να εξαγοράσει μερίδιο της Eurobank.
Ο συγκεκριμένος επενδυτής είναι σημαντικός μέτοχος της Citigroup και
αρκετών άλλων Αμερικανικών εταιριών (News Corporation, Apple, Motorola, Disney) καθώς επίσης και χορηγός
προγραμμάτων Ισλαμικών Σπουδών στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια Harvard και Georgetown και στα Βρετανικά Cambridge και
Edinburgh. Είναι πιθανό
ο Οίκος των Σαούντ να έχει αποφασίσει να επενδύσει στην Ελληνική αγορά. Το
ερώτημα που θέτουμε ωστόσο είναι με τι ανταλλάγματα. Η εμπειρία από άλλες
Δυτικές χώρες έχει δείξει ότι οι Σαουδάραβες επενδύουν στο χρηματοοικονομικό
κυρίως τομέα, τον τουρισμό, τη βιομηχανία του θεάματος και το real estate, ενώ δεν φείδονται
χρημάτων προκειμένου να χρηματοδοτήσουν προγράμματα Ισλαμικών σπουδών σε
Πανεπιστήμια, καθώς επίσης και την ανέγερση Τζαμιών και Ισλαμικών Πολιτιστικών
κέντρων. Η Ελληνική πολιτική ηγεσία πριν αποφασίσει να ανοίξει τις πόρτες στα
πετροδολάρια των Σαουδαράβων θα πρέπει να σταθμίσει προσεκτικά τις συνέπειες
από την συνεπακόλουθη Ισλαμική διείσδυση που θα συνοδεύσει τα κεφάλαια αυτά.
Πηγές